راکدم و در درگهِ تو خروشان می شوم.

یا مُنتهَی الرَّجایا

می ترسم از روزهایی که خودم را یادم میرود، یادم میرود چه هستم؟ که هستم و دارم چه کار می کنم وسط این هیاهوی زمان؟!

می ترسم از روزهایی که تو را نمی بینم.

می ترسم از روزهایی که ایستادن در پیشگاه تو برایم عادت می شود

می ترسم از نماز هایی از روی عادت خوانده می شوند